قرآن کریم در مقام ترسیم چهره و ویژگی های بهشت و بهشتیان آیات فراوانی را اختصاص داده است؛ مانند  :
1 ـ باغ های طرب انگیز که زیر درختان آن نهرها جاری است. این بیان حدود 70 بار در قرآن آمده است .
2 ـ درختان و سایه های آن مانند میوه هایش همیشگی است: "أکلها دائم وظلها".و مأکولاتش همیشگى و سایه آن برقرار است
3 ـ فرشتگان بر بهشتیان وارد می شوند و سلام و تحیت می گویند.
4 ـ لباس های آنان از حریر و پرنیان است.
5 ـ بر تخت ها تکیه زده، نه آفتاب سوزان می بینند و نه سرما.
6 ـ سایه درختان بهشتی بر سر بهشتیان و میوه هایش در دسترس آنان است.
7 ـ ساقیان زیبارو و حوریان با جام های سیمین و بلورین بر آنان دور می زنند.
8 ـ شراب هایی می نوشند که طبعش چون زنجبیل و عطرآگین است.
9 ـ چشمه ی سلسبیل در آن جاست.
10 ـ جهانی است بزرگ و کشوری است پرنعمت.
11 ـ لباسشان از استبرق و دست بندهایشان نقره فام است.
12 ـ ساقی شرابشان پروردگار، و شرابشان طاهر و پاک است.
13 ـ در رخسارشان شادمانی نعمت های بهشتی پدیدار است.
14 ـ شرابشان ناب و سر به مهر و دست نخورده است.
15 ـ ترکیب طبع آن شراب این که به مشک مهر کرده اند و از عالم بالا است: "ومزاجه من تسنیم". و ترکیب طبع آن شراب ناب از (چشمه اى از) عالم بالاست.
تذکر: برخی از چشمه های بهشتی خالص و ناب است، مانند چشمه تسنیم و برخی از چشمهها مزیجی و امتزاجی از تسنیم دارد مانند چشمه ی رحیق.
16 ـ آب های بهشت هیچ گاه گندیده نمی شود و طعمش تغییر نمی کند. «مثلالجنة التى وعد المتقون فیها انهار من ماء غیر اسن وانهار من لبن لم یتغیرطعمه وانهار من خمر لذة للشاربین وانهار من عسل مصفى ولهم فیها من کلالثمرات ومغفرة من ربهم.» (محمد / 15) صفت بهشتى که پرهیزکاران بدانوعده شده اند (این چنین است که) در آن نهرهایى است از آبى که طعم و بویشبرنگشته، و نهرهایى از شیر که طعمش تغییر نکرده، و نهرهایى از شراب کهسراپا لذت است براى نوشندگان، و نهرهایى از عسل تصفیه شده، و براى آنها درآنجا از هر گونه میوه هست و نیز آمرزشى از جانب پروردگارشان (آیا اینان) مانند کسانى اند که در آتش جاودانه اند و آبى جوشان به آنها خورانده مى شودکه روده هایشان را پاره پاره مى کند. از این آیه به خوبى مى توان دریافتکه موجودات بهشتى از گزند تغیر، فساد، عیب و نقص مصون اند.
17 ـنهرهایی از شراب ناب که برای نوشندگان لذت بخش است و چشمه هایی از شیر کهطعمش تغییر نیابد و چشمه هایی از عسل مصفا در آن جاست.
18 ـ جایگاه امن، امان و سلامتی است.
19 ـ در آن جا برای بهشتیان از همه ی میوه ها به اضافه لطف و بخششپروردگارشان هست. و آنچه که انسان بخواهد و چشم ها را به شوق و لذت اندازدمهیاست و انسان در آن جاوید باشد: "وفیها ما تشتهیه الأنفس وتلذ الأعین وأنتم فیها خالدون". و در آنجا هر چه نفوس را بر آن میل و اشتهاست و چشمها را شوق و لذت، مهیاباشد و شما مؤمنان در آن بهشت جاویدان متنعم خواهید بود.
20) بهشت جاى گاهى ابدى است که هیچ گونه فساد و تباهى در آن راه ندارد: «مثل الجنة التى وعد المتقون تجرى من تحتها الانهار اکلها دائم و ظلها» (رعد / 35) وصف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده این است که از زیر(ساختمان ها و درختان) آن همواره نهرها در جریان است میوه و خوراکى و روزىفراوان آن دائمى و سایه اش همیشگى است. این سرانجام کسانى است که تقواورزیده اند، و سرانجام کافران هم آتش است. پس هم بهشت مصون از زوال ونابودى است و هم اهل آن.چنانکه درسوره فرقان میفرماید: قل اذلک خیر ام جنة الخلد التى وعد المتقون (فرقان/15). در جمله (ام جنة الخلد) اضافه جنت به خلد که به معناى جاوداناست براى این است که دلالت کند بر اینکه بهشت مزبور فى نفسه و به خودى خودجاودانه و فنا ناپذیر است، همچنان که کلمه (خالدین) در آیه بعدى، براى اینآمده که دلالت کند بر اینکه اهل این بهشت در آن جاودانند، و فنا به ایشانراه ندارد.
21) بهشتیان هر چه بخواهند دارا میشوند «لهم فیهاما یشاونخالدین» یعنى متقین در بهشت از ناحیه خدا و تملیک او مالک و دارنده چنینچیزى هستند، که هر چه را بخواهند دارا شوند، و البته معلوم است که خواستایشان جز به چیزى که دوست دارند تعلق نمى گیرد. به خلاف اهل آتش که به حکمآیه (و حیل بینهم و بین مایشتهون) میان آنان و آنچه دوست بدارند حائل ومانعى افکنده دراند. البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که متقین درآن روز و در بهشت دوست نمى دارند و نمى خواهند، مگر چیزى را که واقعا دوستداشتنى باشد، و آن چیزى که واقعا باید آن را دوست داشت همان چیزى است کهخدا براى آنان دوست بدارد، و آن عبارت است از همان خیر و سعادتى که مستحقآن شده اند، و با آن به کمال مى رسند، و نه خود و نه دیگران از آن متضررنمى گردند. زیرا به حکم این آیه اهل بهشت به چیزى راضى و علاقمند مى شوندکه خدا نیز بدان راضى باشد، آرى، آنان نمى خواهند مگر آنچه را که مایهخوشنودى خداست، پس هیچ وقت اشتهاى معصیت و کار زشت و شنیع، و کار لغو نمىکنند، (لا یسمعون فیها لغوا و لا کذابا) و نیز هرگز از چیزى که مایهناراحتى دیگران است خوششان نمى آید، و نیز هرگز نمى خواهند که عذاب از اهلجهنم (که خدا عذاب آنان را خواسته ) برداشته شود، و هرگز آرزو نمى کنند کهمقام بالاتر از خود را داشته باشند، چون آنچه که خود دارند خدا برایشانپسندیده، و آنان بدان راضیند، و آنچه خدا دوست مى دارد دوست مى دارند.

بنابراین: خواسته هاى اهل بهشت، همچون خواسته هاى خداوند در چهارچوب حکمت است. یعنىهمان گونه که «یفعل ما یشاء» از طرف خداوند در قالب کار حکیمانه است. «لهمفیها ما یشاؤن» نیز از سوى مؤمنان در قالب تقاضاى حکیمانه است و چنین نیستکه مؤمنان بخواهند اهل دوزخ رها شوند، یا درخواست کنند که به درجات انبیاراه یابند، زیرا این گونه تقاضاها حکیمانه نیست.
22)ـ مؤمنان پس از عبور از صراط و مواقف دیگر به سوى بهشتى سوق داده مى شوند که درهاى آن باز و گشوده است: «وسیق الذین اتقوا ربهم الى الجنة زمرا حتى اذا جاءوها وفتحت ابوابها وقال لهم خزنتها سلام علیکم طبتم فادخلوها خالدین.» (زمر / 73). در راه رسیدن به بهشت، ملائکه بهشتیان را همراهى مى کنند ونورى که مؤمنان در دنیا به واسطه ایمان و عمل صالح بدان منور شده اند راهآنان را روشن مى کند: «یومترى المؤمنین والمؤمنات یسعى نورهم بین ایدیهم وبایمانهم بشریـکم الیومجنات تجرى من تحتها الانهار خالدین فیها، ذلک هو الفوز العظیم.» (حدید / 12). اما قبل از ورود به بهشت هرناپاکى از هستى آنان به عذاب موقتیا مغفرت و شفاعت زدوده مى شود. زیرا بهشت سراسر طهارت و پاکیزگى است و هیچگونه پلیدى را بر نمى تابد. گفتنی است قرآن در اوصاف بهشت و همچنین درویژگی های جهنم، به بیان آن دسته از مطالبی که برای همگان قابل ادراک استپرداخته، با بیان نمونه هایی که در این جهان وجود دارد مطلب را نزدیک ساختهاست وگرنه، چنان که مکرر اشاره شد، نظام آخرت با نظام دنیایی تفاوت اساسیدارد و واژه دنیایی توان تفسیر کنه آن را ندارد؛ آن سان که جنین در رحممادر توان درک واقعیت های خارج از رحم را ندارد. از این رو قرآن در مواردزیاد به مثال و نمونه اکتفا کرده، می فرماید: "مثل الجنة التی وعد المتقون تجری من تحتها الأنهار" و "مثل الجنة التی وعد المتقون فیها أنهار من ماء غیر اسن..." داستان بهشتى که به متقیان وعده دادند این است که در آن باغ بهشت نهرهایىاز آب زلال دگرگون ناشدنى است. وگرنه نعمت هایی فراهم آورده است که از دسترس فهم و ادراک بشر خارج و خرد را توان تعقل آنها نیست، بلکه هیچ کس برآنها آگاه نیست: "فلا تعلم نفس ما أخفی لهم من قرة أعین جزاء بما کانوا یعملون"؛هیچ کس نمی داند که پاداش نیکوکاریش چه نعمت ها و لذت های روشنی بخش دل ودیده است و در عالم غیب برای او چه ذخیره شده است. با این که می دانیم قرآنمقام و مرتبه رضا و خشنودی خداوند را نسبت به بسیاری از مقام ها برتر بهشمار آورده است: "و رضوان من الله أکبر ذلک هو الفوز العظیم". و برتر و بزرگتر از هر نعمت، مقام رضا و خشنودى خداست و آن به حقیقتفیروزى بزرگ است بنابراین، نعمت ها و لذت های بی نهایت که روشنی بخش دل ودیده است به مراتب باید برتر از مقام رضا باشد.
اشاره 1 ـ مقام رضانازل تر از مقام تسلیم محض است و کمال تسلیم برتر از کمال رضاست. البته دراین گونه از مقام ها مجالی برای التذاد، توجه به لذت و مانند آن مطرح نیست،بلکه زمینه انقطاع از ماسوی الله و برتر از آن، یعنی کمال انقطاع فراهماست که از محدوده ی بحث کنونی بیرون است.
2 ـ همان طور که برایپرهیزکاران کامل مقام هایی است که اوج آن ها نامعلوم است، برای تبه کارانلدود، عنود و کنود درکاتی است که عمق حفره آنها معلوم نیست و کیفیت تعذبنفس پلید آنان در آن حفره معلوم نیست؛ چنان که ظاهر جمله ی "وبدا لهم من الله ما لم یکونوا یحتسبون"؛ و آنچه تصورش را نمی کردند، از جانب خدا برایشان آشکار گردید، از چنین مکان سحیقی خبر می دهد.