شعر درباره دف - علی قاسمی

دسترسی ها

+ دیروز ته بشقابم یه کم غذا موند دادم به مامانم گفتم بقیه غذا رو بخور من نمیخوام میگه:قاشقت دهنی نیست.میگم:نه.وقتی غذا رو خورد الکی گفتم مامان قاشق دهنی بود.میگه:وا چرا نگفتی نکبت حالا منم ازت واگیر میکنم ابولا(ebola)میگیرم:( کسی نمیدونه مامان واقعیم کیه.میاین کمک کنید بگردیم مامان منو پیدا کنیم؟
+ واجب الحج شدگانی که از این بوم وبرند/عازم خانه ی حق اند و زحق بی خبرند/واجب الحج شده اند امسال از مال کسان/ناکسان بین که به سوی چه کسی ره سپرند/بالقین قافله سالار ریا کار دلی/ضاهر آراستگانند ولی بد سیل اند/کاشکی صاعقه ای آید و سوزد همه را تا دگر شمع از این خانه به مسجد نبرند/در روایت هست از حضرت صادق پرسید/بو بصیر آنکه به تاریخ ضمیرش ببرند/بقیه شعر در نظرات
+ من هروقت حوصله ام سر میره یه اس ام اس به یه شماره اتفاقی میدم با این مضمون:جنازه رو قایم کردم حالا چیکار کنم؟امتحان کنید ببینید چه حالی داره.
+ یه گدا داشتیم تو محلمون هر چی خیابون شلوغ تر میشد این فلج تر میشد.یه بار راهپیمایی شد بنده خدا رفت تو کما.
+ بعضیا باید انقدر بمونن تو کفت که حسابی تمیز بشن مگه نه؟
+ یه شامپو خریدم روش نوشته بود:این محصول را روی سرتان یریزید و موهایتان را بمالید سپس آبکشی کنید!! من میخواستم بریزم تو دهنم قرقره کنم خدا خیرشون بده آگاهم کردن.
+ به بعضیام باید گفت کوچه علی چپ برفیه لطفا اهسته برانید. دوستان لایک بزنید تا جمله های طنز بعدی رو بزارم البته اگه دوست دارید.
+ تا حالا دقت کردین این دخترایی که تا بالای لبشون رژلب میکشن نوه ی اون پیرمردایی هستن که شلوارشونو تا زیر بغلشون بالا میکشن.
+ تاثیری که دختر همسایه ی پشت شیشه بر بازی فوتبال بچه های محل داشت قراردادهای میلیاردی روی بازیکنای استقلال پرسپولیس نداشت :|
+ مورد داشتیم یارو تو کانون گرم خانواده ذوب شده !

هر چه میسازد به ما که ساز نیست

دف که غوغا میکند غماز نیست

این مرید از بس که سیلی خورده است

در کف پیرش به سان مرده است

در سماع آید چو تیمارش کنی

میخرامد گر تو بیدارش کنی

هان که این دیوانه زنجیری نبود

عشق امد عقل را از وی ربود

همچو خلخال زنان مشرقی

خش خشش دارد هوای عاشقی

اهل دل را دل پر از خون میکند

خود چو لیلی جمله مجنون میکند

چون برقصد حلقهء زلف دفی

صد هزاران دل بریزد در کفی

گفت پیری با دف سردی چنین:

ای فقط رقاصهء اهل یقین

جای ضرب شصت ما بر روی تو

میگشاید بند از گیسوی تو

این چه حالست از جه غوغا میکنی؟

درد داری شور بر پا میکنی؟

این تجلای مقام درد نیست

حاصلش جز اشک و اه سرد نیست

دف بگفتا :گشتمت عمری مرید

کس به غیر از شور در حالم ندید

خواجه را اینگونه نندازش به شک

حال ما میپرسی اما با محک؟

انزمان کین نکته را اموختم

بر لبم زنجیرها را دوختم

دلبری گفتا به دلداری چنین

در مقام ذکر چون اهل یقین

((هر که را اسرار حق اموختند

مهر کردند و دهانش دوختند))

من اگر در پرده گفتم راز را

حربه ای کردم مقام ساز را

دف ببخشاید کلامم خام بود